Het antwoord van de Nederlandse Taalunie:

Juist is IJsland. Als een woord dat met een ij begint met een hoofdletter moet worden geschreven, moet de ij in zijn geheel in hoofdletters worden gezet.

De redenering is niet te begrijpen, want het is – zoals de regel is in de Nederlandse taal – een uitzondering.

De oer-Nederlandse letter ij (ligatuur van i en j) is voortgekomen uit ii (net als we – ook typerend voor de Nederlandse taal – de digrafen ee, aa, oo en uu kennen), met als uitspraak ie. In het Fries bestaat de ii nog als zodanig en komt daar voor waar wij een ij schrijven (zie tijd – tiid) en wordt de ij niet algemeen gebruikt (in frije tiid zijn de i en j deel van twee aparte lettergrepen).

In de middeleeuwen werd in handschriften de i gewoonlijk zonder punt geschreven (ı), zodoende leverde dat ıı op. Vanwege mogelijk verwarring met de letter u in handschriften (ıı vs. u) is besloten de tweede i te verlengen tot ıȷ. Na verloop van tijd werd dit dus een j en zodoende was de nieuwe digraaf ij ontstaan.

Algemeen worden ligaturen als geheel gekapitaliseerd, zoals æ / Æ en œ / Œ. Daarom dus ook ij / IJ. Inmiddels is IJ geen echte ligatuur meer, maar twee losse letters geworden.

Dus nou wil ik geen Ijslands (uitspraak zoals het IJslandse Ísland?) meer zien he :P

Opmerking: Als je dit bericht leest vanaf de planet, klik dan even door, want diens webfeed verbouwt het zodanig dat een en ander slecht of zelfs totaal niet overkomt.

Zomaar een gedachte die ik vandaag had: Denken we in een bepaalde taal of denken we alleen maar dat we in een bepaalde taal denken?

Als ik zelf over iets nadenk ben ik me er ook altijd van bewust dat ik dit in een specifieke taal lijk te doen, afhankelijk van de context kan dat Nederlands, Engels of Duits zijn. Ik denk dat er ook wel figuren zullen rondlopen die direct in wiskundige constructies kunnen denken, wat erg praktisch zou kunnen zijn.

Daarom vraag ik me eigenlijk ook wel af of het mogelijk zou zijn om te denken zonder taal en natuurlijk vooral hoe dat dan moet. Soms is een gedachte immers niet in taal te bevatten en moet je dan genoegen nemen met het idee wat beperkt is door de taal?

Als het ooit mogelijk zou zijn iemands gedachten te extraheren, wat levert ons dat dan op, een geschreven verhaal in de taal van de gedachte of een abstracte constructie wat op een willekeurige taal kan worden toegepast worden?

Het enige alternatief lijkt te zijn dat gedachten worden opgeslagen in de taal waarin ze gemaakt zijn. Dat is niet erg handig, want dan moeten ze dus steeds eerst vertaald worden om hergebruikt te worden in een gedachte in een andere taal.

Met deze Nederlandstalige overpijnzing kondig ik aan dat ik op dit blog voortaan alleen nog maar in het Nederlands zal schrijven. Ik vind ten eerste Nederlands een mooiere taal en tweedens is er al voldoende in het Engels te vinden op het web. Mijn lezers voor zover ik ze heb kunnen bovendien allemaal prima Nederlands lezen.

Spontane acties zijn altijd de beste en zo was de spontane actie van mede-Isisiaan Michiel om dan maar eens een goed bevroren meer op te gaan zoeken een hele goede.

Via Omroep Brabant al berichten binnengekregen dat op het Sonse Meer (kaartje) al geschaatst werd, dus daar maar eens heen gegaan. En inderdaad, een mooie grote ijsvlakte doemt op uit de mist…

Mooi hoor, maar wat een gekraak en geknars. Het was voor mij trouwens ook de eerste keer dat ik op een serieuze plas stond en niet bij ons in het park op de vijver. Tsja, Brabant is nou eenmaal niet zo goed bedeeld als het noorden van het land wat meren en sloten en koud weer betreft.

Menig schaatsershart gaat harder kloppen als de temperatuur enkele dagen onder nul raakt… Gaan we marathons rijden op natuurijs, komt er dit jaar eindelijk weer een Elfstedentocht?

Die marathon is verreden, maar de Tocht der Tochten moeten we voorlopig maar even vergeten (hoewel de zon er dit jaar wel goed bij hangt). Dat weerhield ons er echter niet van om vandaag toch even het ijs op te gaan.

p(center).
Zie die enorme kniehoek… “Omlaag!” zou Bob zeggen of “Stay low!” aldus Chris

p(center).
Het voltallige Isis-bestuur

Wat voorzichtige stapjes, behoedzaam aftasten en dan… Schaatsen aan en het ijs op!

p(center).

p(center).
Aan de houding kan je wel zien dat ik er nog niet al te gerust op ben ;-)

Met dank aan Paul voor het nemen van de meeste foto’s (en daarbij verkleumen van de kou).

De kerstkaart waar het allemaal om begonnen was

Okee, niet helemaal, tis natuurlijk BSc / BS, maar dat rijmt niet op ma.

Zo, nu nog een half jaartje en dan kan ik hopelijk ‘Kijk ma, ik ben ook Ma.’ zeggen :)

Eén jaar geleden stond ik op Schiphol, met al gauw een heerlijke verkoudheid onder de leden.

Eén jaar later moet ik nog steeds af en toe papierwerk naar de TU brengen waar ze nu achter komen dat ze het toch nodig hebben. Ik vraag me af wat ze zouden hebben gedaan als ik inmiddels was afgestudeerd.

Eén jaar later ben ik dan ook eindelijk begonnen met afstuderen en heb ik officieus m’n bachelor binnen. Nog maar een half jaartje te gaan! En dan? Tsja…

Het lek is gevonden, het zat op een wat onconventionele plek:

Lek zwembad Enschede boven water

Okay, joining the other 498 posters on Planet Maemo:

N810 maemo submission accepted
Congratulations! You have been accepted to the N810 maemo device program. We will send your discount and instructions as soon as the device is available in your selected shop (soon).

Wheeee! Let’s find out how the N810 tastes with an Apple…

Vandaag werden de eerste twee afstanden van de gloednieuwe¹ interne Isis competitie gereden. Vanaf ongeveer half 11 hadden we een uur de tijd om met alle 28 deelnemers de 500 en 1000 meter te gaan rijden.

Voor velen was het de eerste rit na de zomerstop en de gedegen seizoensvoorbereiding in de vorm van droogtraining onder leiding van Jos, een van onze geweldige trainers (en ook een super motivator!) en sinds het begin van het schaatsseizoen natuurlijk ook van – in mijn geval – Bob zorgde dan ook voor vele persoonlijke records.

Mijn resultaat, PRs op zowel de 500 als 1000… Of eigenlijk eerste tijden, want een wedstrijd had ik nooit gereden. Jos: “Zie je, die droogtrainingen hebben bij jou dit jaar echt effect gehad”… Ja, nou, dat kon ik dus helaas niet echt in cijfers uitgedrukt zien, maar het voelt dit jaar gewoon veel lekkerder.

Omdat er alleen met handtijd werd gemeten (dus lekker ouderwets met stopwatches en zonder electronische tijdswaarneming) hier mijn resultaten (en de wereldrecords ter referentie ;)) op honderdste seconden “nauwkeurig”:

Afstand	Tijd	WR
500m	1:02.83	0:34.25 (Lee Kang-Seok)
1000m	2:15.06	1:07.03 (Shani Davis)

Het ijs was nu veel harder en gladder dan tijdens de trainingsuren, hier moest ik eerst wel even aan wennen. En ik had net m’n schaatsen opnieuw geslepen, wat het gevoel ook een beetje verandert.

Ik vond het geweldig om eens te doen en ik zie dan ook alweer uit naar de volgende wedstrijden. En natuurlijk, ja het is een cliché, ik heb spijt dat ik niet veeel eerder al heb meegedaan aan wedstrijden!

Yes! Finally I got around it and actually finished the work I started more than two years ago (uh, correction, almost two and a half years ago)!

The course is taught online, with a hyperdocument as course material. You first read your way through the hundred-something pages and a few small quizzes.

In the end you get the HTML’ized version of a (online) paper written in 1993 by Vijay Balasubramanian titled “State of the Art Review on Hypermedia Issues And Applications” and the assignment to convert it into a hypertext document.

In 1994 it was converted to HTML by Denys Duchier and now in 2007, for the I don’t know how many’th time it is converted into an actual hypertext document. So here’s my take at it.

Jæ, so I’m now only one course short of my Bachelor degree, which is that other course I “started” two years ago; History of Computing. I also am only one course and a Master project short of my Master degree, so it’s actually looking like it’s coming to an end now! More about the Master project in a few weeks.

Voor m’n hyves-vriendjes, er zijn er nog meer!

Daar sta je dan bij Scholtens (al raar zat dat ze niet Van Piere of Gianotten heten eigenlijk :-)) een cadeautje uit te zoeken en je oog valt op een wel heel bekende boekomslag… Is dat… Nee, dat kan toch niet? In Nederland? Hee, die titel is zelfs in ‘t Nederlands… Raarrr!

“Die Stad der träumenden Bücher” is vertaald naar het Nederlands en heet hier “De Stad van de Dromende Boeken”!

Als de peetvader van de jonge dichter Hildegunst von Mythenmetz sterft, laat hij zijn beschermeling niet veel meer na dan een manuscript. Mythenmetz, een lintworm, ziet zich gedwongen het geheim van zijn afkomst na te gaan. Het spoor leidt naar Buchheim in Zamonië, de Stad van de Dromende Boeken. Als de held de stad betreedt is het alsof hij de deur van een gigantische boekhandel opentrekt. Hij ruikt iets zuurs dat hem aan de geur van citroenbomen doet denken, het opwindende aroma van oud leer en het scherpe en intelligente parfum van drukinkt. Eens in de klauwen van deze op boeken verzotte stad raakt Mythenmetz steeds dieper verstrikt in de labyrintische wereld, waarin lezen een reëel gevaar is, meedogenloze boekenjagers op bibliofiele schatten azen, ‘boekelingen’ streken uithalen en de mysterieuze Schaduwkoning heerst.

Walter Moers ontvoert de lezer naar het betoverde rijk van de literatuur, waar lezen een avontuur is, waar boeken hun lezers niet alleen op een spannende manier vermaken en aan het lachen brengen, maar ook tot waanzin drijven of zelfs ombrengen. De stad van de dromende boeken is een avonturenroman met de vaart van een thriller, een horrorverhaal vol romantisch uitvergrote creaturen en een bijzonder leuke parodie op de wereldliteratuur. Tenminste als je met grappen over Goethe en Shakespeare kunt lachen. Of net niet.

Bron: Bol.com

Dus, geen excuus meer om weer eens een gezellig Walter Moers boek te lezen, ook al is je Duits niet zo goed ;-)