Het antwoord van de Nederlandse Taalunie:

Juist is IJsland. Als een woord dat met een ij begint met een hoofdletter moet worden geschreven, moet de ij in zijn geheel in hoofdletters worden gezet.

De redenering is niet te begrijpen, want het is – zoals de regel is in de Nederlandse taal – een uitzondering.

De oer-Nederlandse letter ij (ligatuur van i en j) is voortgekomen uit ii (net als we – ook typerend voor de Nederlandse taal – de digrafen ee, aa, oo en uu kennen), met als uitspraak ie. In het Fries bestaat de ii nog als zodanig en komt daar voor waar wij een ij schrijven (zie tijd – tiid) en wordt de ij niet algemeen gebruikt (in frije tiid zijn de i en j deel van twee aparte lettergrepen).

In de middeleeuwen werd in handschriften de i gewoonlijk zonder punt geschreven (ı), zodoende leverde dat ıı op. Vanwege mogelijk verwarring met de letter u in handschriften (ıı vs. u) is besloten de tweede i te verlengen tot ıȷ. Na verloop van tijd werd dit dus een j en zodoende was de nieuwe digraaf ij ontstaan.

Algemeen worden ligaturen als geheel gekapitaliseerd, zoals æ / Æ en œ / Œ. Daarom dus ook ij / IJ. Inmiddels is IJ geen echte ligatuur meer, maar twee losse letters geworden.

Dus nou wil ik geen Ijslands (uitspraak zoals het IJslandse Ísland?) meer zien he :P

Opmerking: Als je dit bericht leest vanaf de planet, klik dan even door, want diens webfeed verbouwt het zodanig dat een en ander slecht of zelfs totaal niet overkomt.